वागमती (कविता)

हाय वागमती !

हरित वनकी सुन्दर सरिता जलको भाव भरी

कलकल छलछल धावनको चञ्चल वेग धरी

छहरा छङछङ नाघ्दै गिरिका प्रेमसुधारस बोकी

तल तल झर्थी नदी वागमती वाल्य चञ्चल वयकी ।।

बाघद्वार छिरी शैलसुता अमृतधार लिई

शितल बाँड्ने मनसाय लिई जलविस्तार दिई

किशोरवयकी निश्छल सरिता बोकी जलको काया

रजत पक्षी झैँ कावा खान्थी नाघ्दै छाँगा छहरा ।।

बलत्कारीले बाटो छेक्यो बाँधको रूप लिई

भाग्न नसक्ने निर्बल अवला त्यहीँ नै भुँवरी भई

उसलाई चुस्यो कान्तिपुरीले सहस्र धार लिई

शुष्क तनकी आमा भई ऊ स्तन निखारी दिई ।।

शुष्क, बलत्कृत वागमती तल मैदान झरी

घरघरका नाली खनिए वेश्यागमन सरी

गुहेश्वरीले रोक्न सकिनन् वाध्य भए पशुपति

पवित्र नदी वागमती बनाई दिए ढलमती ।।

राम दाहाल

जोरपाटी, काठमाडौँ

२०७० वैशाख १३