सौदामिनी - २

सौदामिनी

२

कमल हिलोमा बिच गोलमा हिरा

सुनाखरी फुल्छ कुहेको काठमा

ढुँडी किरो त्यो सिपी दिन्छ मोती 

कुमुदिनी फूल्छे अँधेरी रातमा ।

न घाम छायाँ, न त ओत पानी

न धर्ती, आकाश इन्द्रेनी फूल्छ

कालो, अँध्यारो जल मेघ च्याती

सौदामिनी रुप धपक्क बल्छ ।

अनन्त फोहोर कुरुपता जहाँ

वरिपरि नित्य छ वास पासमा

प्रकाश छिर्दैन कसै कतै पनि 

जहाँ दिउसै बदलिन्छ रातमा ।

गुहेकिरो झैं सब बस्दछन जहाँ

असह्य दुर्गन्ध जहाँ जहींतहीं

अनन्त आकाश डुलेर हिडने 

सौदामिनी त्यो कसरी झरी त्यहीं ?

न काल बेला, न स्थितिको शुद्धता

न पात्रको रुप, न श्रेष्ठता कहीं

चाहिन्छ भन्ने निति भेटिदैन 

भेटिन्छ सौन्दर्यशुधा जहींतहीं ।

हुन् मेनका, उर्वशी रूप सुन्दरी 

चञ्चल र निर्मल गिरिकी सरिता

या कोइलीका स्वर माधुरी हुन्

सब एक ठाउँ सौदामिनीका ।

त्यो रुप हेरी अन्धो हुनुमा 

बोली सुनी त्यो बहिरो हुनुमा

उसलाई माया गरी मार्न सक्ने 

केही दुख हुन्न आगो छुनुमा । 

क्रमशः