उठ लाश उठ

उठ लाश हो ! उठ

उठ लाश हो  उठ !

समय आएको छ अब

आफ्नो व्यथा आफै पोख

आफ्नो साक्षी आफै बक ।

संग्राममा गयौ तिमीहरू

इच्छाले कि अनिच्छाले ?

मैदानमा ढल्यौ तिमीहरू

रहरले कि वाध्यताले ?

कुन डोको बोकेका थियौ ?

कुन डोकोमा बोकिएर आयौ ?

जिउदा मानिस तिमीहरू

कसरी लाश भयौ ?

उठ लाश हो उठ !

समय आएको छ अब

आफ्नो व्यथा आफै पोख

आफ्नो साक्षी आफै बक ।

कसरी मर्‍यौ तिमीहरू ?

कसले तीमीहरूलाई मार्‍यो ?

केका निम्ति मर्‍यौ तिमीहरू ?

कसले के निम्ती मरायो ?

के पायौ तिमीहरूले ?

गुमायौ के तिमीहरूले?

जसका निम्ति मर्‍यौ तिमीहरू

तिनले के के पाए ?

उठ लाश हो उठ !

समय आएको छ अब

आफ्नो व्यथा आफै पोख

आफ्नो साक्षी आफै बक ।

स्वर्ग पाइन्छ धर्तीमा नै

यही वाचा दिएथे

बलिदान उत्सर्ग हो

यही नै मंत्र भनेथे

पायौ कि कुनै स्वर्ग ?

वैतर्णी पनि कुन तर्‍यौ ?

आफ्ना लालावालाको निम्ति

कहाँ के के जोहो गर्‍यौ ?

उठ लाश हो उठ !

समय आएको छ अब

आफ्नो व्यथा आफै पोख

आफ्नो साक्षी आफै बक ।

बाबुको किरियामा

आफ्नै किरिया थपेथ्यौ

बिना बाबुका सन्तानको

भारी पनि खपेथ्यौ

साबालक भएर खाउला भनी

नाबालकमा नै मरेथ्यौ

फूल पनि नबनी

कोपिलामै झरेथ्यौ

कति पायौ तिमीले ?

कति लायौ तिमीले ?

आमाको आँशुको मोल

कति खायौ तिमीले ?

उठ लाश हो उठ !

समय आएको छ अब

आफ्नो व्यथा आफै पोख

आफ्नो साक्षी आफै बक ।

राम दाहाल

जोरपाटी - १ काठमाडौँ

२०७० भाद्र २५